Mardoe is het vreemdste woord uit de mirdan-filosofie. (En dat wil wat zeggen.)

Mardoe is het woord zonder betekenis.

Je kan er even over nadenken, maar het is mogelijk om een woord zonder betekenis te hebben. Wij mensen kunnen dat.

Eerst lijkt het of mardoe niet stabiel kan zijn, want elke keer ga je het toch een betekenis geven. En dat is op zich prima, maar geef er dan gelijk een andere naam aan. Want dan is het een ander woord geworden.

Wanneer ik je vraag: denk niet aan een gele koe, dan kan het bijna niet anders of je denkt aan een gele koe. Het woord "niet" valt weg in deze zin. Het bestaat hooguit als bij-effect: oh, nu heb ik het toch gedaan.

Hetzelfde geldt als je nadenkt over niet-weten. De "niet" valt weg en je denkt aan de grenzen van het weten, of je denkt aan wat we nog moeten gaan weten. Niet-weten neemt geen ruimte in, het laat hooguit een leegte zien in de wereld van weten.

Elke dag merk je op social media dat er mensen zijn die ironie of sarcasme echt, echt niet snappen. De gesprekken die ze in het dagelijks leven hebben zijn behoorlijk anders dan bij mensen bij wie ironie de favoriete manier is om met anderen om te gaan.

De jaren 20 zijn best wild. Het begon met Covid, gevolgd door de OekraIne-oorlog. En nu ook een grote inflatie, sterk gestegen energieprijzen en zelfs een nucleaire dreiging,

Daar komen langzame, maar minstens zo grote veranderingen bij: de opkomst van China, met daarbij de relatieve neergang van het Westen. De klimaatproblemen, de veranderingen in de bevolkingssamenstelling. Etcetera, etcetera.
Veel mensen hebben het gevoel dat de samenleving nu sneller verandert dan hiervoor. En zeker in Europa denken veel mensen dat die verandering niet in de goede richting gaat.